به گزارش بینش ملی ،اول اردیبهشت جلالی، شیراز جان، با یاد استاد سخن، شیخ اجل، سعدی عطرآگین می شود و همین روز، شیراز میزبان فرهنگوران و ادیبان و سخنورانی است که گرد او جمع می آیند تا به یادمان بیاورند که پهنه ی ادب فارسی، وامدار بوستان و گلستان اوست.
هم او که در هوای صحبت یار سر می افشاند و سرو چمن پیش اعتدالش پست است. سعدی که در پای لطافت او، سرو سهی بر لب جو می میراد و صبوری و دنباله ی کار خویش گرفتن را بی دوست، شرط وفا نمی داند.
ما نیز خاطرمان به هیچ مطلوب نمی رود که با او پیوند خورده ایم و سخت دلی و سست پیمانی را شرط وفا نمی دانیم و نیک واقفیم که :
چشمی که نظر نگه ندارد
بس فتنه که با سر دل آرد
آهوی کمند زلف خوبان
خود را به هلاک می سپارد
او می کشد قلاب را و ما گمشده در تودرتوی اشعار دلفریب و متناسب و موزنش، نفسی به وقت بهار شیراز تازه می کنیم و پای بند در قید مهر او می رویم و از سر حسرت به قفا می نگریم.
اعظم موسوی. فعال فرهنگی، شاعر
ثبت دیدگاه