به گزارش بینش ملی ،هفته حملونقل تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بهانهای است برای مکثی کوتاه بر خیابانهایی که هر روز در آنها نفس میکشیم، عجله میکنیم، صبرمان لبریز میشود و گاهی حقوق یکدیگر را نادیده میگیریم. حملونقل، فقط جابهجایی از نقطهای به نقطه دیگر نیست؛ آینهای از فرهنگ شهری، عدالت اجتماعی و کیفیت مدیریت شهر است.
در شهرهای بزرگ، از جمله شیراز، خیابانها بیش از آنکه محل عبور باشند، صحنه تقابل خواستهها شدهاند؛ خودروی شخصی در برابر حملونقل عمومی، عجله راننده در برابر حق عابر پیاده و توسعه عمرانی در برابر آرامش شهر. در این میان، آنچه اغلب گم میشود، انسان است؛ شهروندی که حق دارد ایمن، آرام و بدون استرس تردد کند.
هفته حملونقل فرصتی است تا یادآوری کنیم توسعه واقعی تنها با آسفالت و پل و تقاطع حاصل نمیشود. هرچند زیرساخت مهم است، اما بدون فرهنگ ترافیکی، آموزش مستمر و اعتماد عمومی به حملونقل عمومی، هیچ پروژهای به مقصد نمیرسد. اتوبوس و مترو زمانی انتخاب میشوند که قابل اعتماد، منظم، پاک و در دسترس باشند؛ نه صرفاً گزینهای از سر اجبار.
از سوی دیگر، رفتارهای ترافیکی ما بازتابی از مسئولیتپذیری اجتماعی است. رعایت خط عابر پیاده، احترام به حق تقدم، پرهیز از توقف دوبله و استفاده کمتر از خودروی شخصی، تصمیمهای کوچکی هستند که اثرات بزرگی بر روان شهر دارند. شهری که در آن مردم به قوانین احترام میگذارند، نیاز کمتری به برخورد قهری دارد.
در هفته حملونقل باید صادقانه پرسید: آیا سیاستها در خدمت کاهش ترافیک است یا مدیریت آن؟ آیا حملونقل عمومی برای همه اقشار جذاب و در دسترس است؟ آیا شهر برای انسان طراحی شده یا برای خودرو؟ پاسخ به این پرسشها میتواند مسیر آینده را روشنتر کند.
هفته حملونقل، زمان شعار نیست؛ زمان گفتوگوی صریح میان مردم و مدیران شهری است. گفتوگویی برای بازگرداندن خیابانها به شهروندان، کاهش آلودگی، افزایش ایمنی و ساخت شهری که حرکت در آن نه یک اضطرار روزانه، بلکه تجربهای انسانی باشد.
به مناسبت هفته حمل و نقل و ترافیک:
هفته حملونقل تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بهانهای است برای مکثی کوتاه بر خیابانهایی که هر روز در آنها نفس میکشیم، عجله میکنیم، صبرمان لبریز میشود و گاهی حقوق یکدیگر را نادیده میگیریم. حملونقل، فقط جابهجایی از نقطهای به نقطه دیگر نیست؛ آینهای از فرهنگ شهری، عدالت اجتماعی و کیفیت مدیریت شهر است.


ثبت دیدگاه