به گزارش بینش ملی، مدتی است در شهرداری شیراز، آنهم در سطح مناطق، نوعی بیاحترامی به اصحاب رسانه نهادینه شده است؛ موضوعی که به نظر میرسد نه تنها ریشه در رفتار شخصی برخی مدیران دارد، بلکه حاصل ضعف نظارت شوراست.
لغو نشستهای خبری؛ بیاحترامی آشکار به خبرنگاران
در هفتههای اخیر، دو اتفاق مشابه در مناطق ۴ و ۵ شهرداری شیراز رخ داد؛ نشستهای خبری این مناطق بهدلیل آنچه «تعداد کم خبرنگاران حاضر» عنوان شد، لغو شد.
این در حالی است که خبرنگاران، بارها در نشستهای خبری با تاخیر چندساعته مدیران و نبود امکانات مناسب نیز با صبر و حرفهمندی حاضر شدهاند.
اما ظاهراً برای برخی مدیران شهری، احترام به رسانه تنها زمانی معنا دارد که سالن مملو از جمعیت باشد، نه با حضور چند خبرنگار مسئول و پرسشگر.
ناظرین شورا و سکوت در برابر رفتارهای غیرحرفهای
در ماههای اخیر شورای اسلامی شهر شیراز نیز با حواشی متعددی مواجه بوده است. یکی از موضوعات مورد بحث، عملکرد ناظرین شورا در مناطق شهرداری است؛ افرادی که قرار بود چشم بیدار شورا در مناطق باشند، اما در برابر چنین رفتارهای غیرحرفهای سکوت کردهاند.
اگر ناظر شورا نقش واقعی خود را ایفا کند، آیا امکان دارد بیاحترامی به خبرنگاران و لغو نشستهای خبری بدون تذکر و پیگیری انجام شود؟
ارتباطات شهرداری و گزینش رسانهها؛ شفاف یا سفارشی؟
در کنار این اتفاقات، گزارشهایی از همکاری گزینشی شهرداری شیراز با رسانهها و بلاگرهای خاص منتشر شده است. بخشی از بودجههای اطلاعرسانی و تبلیغات به صفحاتی اختصاص یافته که بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند تا اطلاعرسانی عمومی.
در مقابل، رسانههای رسمی، مستقل و دارای مجوز، که سالها در حوزه مدیریت شهری فعالیت حرفهای داشتهاند، به حاشیه رانده شدهاند.
پرسش جدی اینجاست:
آیا این سیاستهای گزینشی با اطلاع شورای شهر انجام میشود؟
و اگر شورا از چنین روندی آگاه است، چرا واکنشی نشان نمیدهد؟
اعتماد عمومی؛ سرمایهای که نباید قربانی روابط شود
شهرداریها نهادهای مردمیاند و شفافیت و پاسخگویی باید در صدر رفتار آنها قرار گیرد. رفتار گزینشی با رسانهها، نه نشانه قدرت روابط عمومی، بلکه علامت ضعف در مدیریت ارتباطات است.
اعتماد عمومی سرمایهای است که با احترام به رسانهها و اطلاعرسانی شفاف ساخته میشود — نه با حذف و انتخاب گزینشی خبرنگاران.
سخن پایانی
شهرداری و شورای شهر شیراز باید به یاد داشته باشند که رسانهها بازوی نظارتی و آگاهسازی جامعهاند.
در شرایطی که عملکرد ناظرین شورا زیر ذرهبین افکار عمومی است، بیتوجهی به شأن خبرنگاران و تکرار رفتارهای گزینشی، میتواند شکاف میان مدیریت شهری و مردم را عمیقتر کند.
شفافیت، پاسخگویی و احترام به رسانهها نه یک لطف، بلکه وظیفهی نهادهای عمومی است.
حضور بلاگرها در هر دستگاه اجرایی و خدماتی تنها یک معنا دارد؛ بزرگ نمایی دروغ مدیران در انجام وظایف خود.